Er zijn van die woorden die meteen een warm gevoel oproepen. ‘Huismus’ is er zo eentje. Je ziet het al voor je: een behaaglijk huis, een mok thee, sokken aan en een kat die zich opgerold heeft op de bank. Vroeger stond je misschien nog te popelen om de deur uit te gaan – naar feestjes, uitjes, drukke markten en verre bestemmingen. Maar met de jaren komt er iets anders. Een soort verzachting. De drang naar buiten maakt plaats voor het verlangen naar binnen. Naar rust. Naar thuis. Thuis zijn voelt steeds fijner. Ik ben altijd al een huismus geweest. Gewoon omdat ik het fijn vind om in mijn eigen omgeving te zijn. Het gaf vroeger een negatieve lading omdat ik niet zo’n “stapper” was en dat ik dan te horen kreeg dat ik een huismus was. En nog steeds ben overigens. Laat mij maar lekker een huismus zijn.
Rijkdom
Maar je hoeft niet meer alles mee te maken om je erbij te voelen horen. De wereld hoeft niet groter, luider of voller. Sterker nog, juist de kleine wereld van je eigen huis voelt als een warme deken. Het geeft niet meer als je een uitnodiging vriendelijk afslaat. Je weet inmiddels dat je niets mist door op je eigen bank te zitten. In tegendeel zelfs – je wint er iets mee. Naarmate je ouder wordt ga je steeds meer je thuis waarderen.
Want thuis zijn is geen gemis. Het is rijkdom. De vrijheid om de dag in te delen zoals jij dat wil. Rommelen in de tuin, kastjes uitmesten, iets bakken wat lekker ruikt, en daarna op de bank kruipen met een boek of serie. Niet hoeven praten als je daar geen zin in hebt. Geen hoge hakken of jas over een net jurkje. Geen drukte om je heen. Alleen jij en je eigen tempo. Gewoon even helemaal niks. De werkweek is al druk genoeg met allerlei verplichte dingen, vergaderingen, collega’s die je spreekt.
Rommelpotten
Ouder worden brengt vaak die verandering in behoefte met zich mee. Je leert meer naar binnen te keren. Niet uit saaiheid, maar uit rust. Je hoeft geen plannen te maken om gelukkig te zijn. Soms is alleen een warme douche, een joggingbroek en een opgeruimde woonkamer al genoeg. En misschien een geurkaars of wierook. Laten we vooral de koffie niet vergeten of wat anders te drinken. En later op de avond misschien een wijntje met een borrelplankje of snackbakje. Hoe heerlijk is dat.
Het mooie is dat thuis zijn ook vol herinneringen zit. Je hebt er liefgehad, gehuild, gelachen. Je huis ademt jouw leven. Elke hoek kent een verhaal, elk meubel een geschiedenis. Er zit iets veiligs in, iets troostends. En dat maakt het zo fijn om er te zijn. Om er te blijven. Ik vind het heerlijk dat ik zo naar buiten kan lopen, mijn tuin in, onder mijn afdak kan zitten. En een beetje kan rommelpotten zoals ik dat noem, een wasje draaien, beetje opruimen, eten koken, gewoon wanneer ik dat wil.
Bewuster kiezen
Natuurlijk kun je nog steeds genieten van een leuk dagje uit, een avondje samen met vrienden. Maar het hoeft niet meer. Je kiest bewuster. Je voelt je niet meer verplicht. En als je dan thuiskomt, slaak je een zucht. ‘Wat is het toch fijn hier’, denk je dan. Thuis zijn voelt steeds fijner.
Dus ja, noem me gerust een huismus. Een trotse. Eén die haar plek gevonden heeft en die elke dag opnieuw ontdekt dat geluk niet altijd buiten de deur ligt. Soms ligt het gewoon onder een dekentje, met pantoffels aan en de regen tegen de ramen. Met mijn kat Mambo in de buurt.
En weet je? Dat is helemaal goed.
Extra info
Geef jezelf eens wat vaker een schouderklopje
Hoe creëer je het perfecte koffiemomentje?
Mindfulness meditatie technieken, dat geeft rust!
Bronvermelding
© Foto: 123rf.com
