Je bent verliefd. Eindelijk weer, na al die jaren. Maar deze keer is het anders: hij is jonger dan jij, én hij heeft een kind van 14. Een puber nog. Jij hebt zelf geen kinderen. En ineens sta je, misschien zonder dat je het had verwacht, midden in een dynamiek waar je geen ervaring mee hebt. Hoe ga je daar mee om?
Ik sprak met vrouwen die in dezelfde situatie zitten, las me in én putte uit eigen ervaringen. Want het klinkt als een sprookje – een nieuwe liefde – maar soms voelt het eerder als een ingewikkelde puzzel.
De liefde kent geen leeftijd, maar de praktijk soms wel
Het eerste wat ik van bijna alle vrouwen hoorde: “De liefde zelf was geen probleem. Dat ging vanzelf. Maar de omstandigheden eromheen maakten het lastig.” En dat herken ik. Want als je zelf geen kinderen hebt, moet je ineens omgaan met een jongere partner die niet alleen een vriend, maar óók een vader is. Een relatie met een jongere man met een puberkind brengt wat uitdagingen voor beide partners mee.
Dat betekent dat hij zijn tijd en aandacht moet verdelen. Soms krijg je daardoor niet de prioriteit die je misschien had gehoopt. Niet omdat hij niet van je houdt, maar omdat hij óók een verantwoordelijkheid heeft. En laten we eerlijk zijn: een puber kan soms nogal veel aandacht opeisen.
Daarnaast merk je dat je zelf geen ‘moederrol’ hebt, maar er toch een plek is die je moet innemen. Niet als vervanger van zijn moeder, niet als vriendin van, maar… als wie dan wel?
Welke plek neem je in?
Dit is misschien wel de lastigste vraag: wie ben jij voor zijn kind?
Veel vrouwen die zelf geen kinderen hebben, voelen in het begin een soort onzekerheid. Moet je opvoeden? Moet je grenzen stellen? Of juist helemaal niet? Wat als hij zijn huiswerk niet maakt, of met zijn ogen rolt als jij iets zegt?
De meeste experts zeggen hetzelfde: probeer niet in een moederrol te stappen. Jij bent zijn moeder niet, en je hoeft dat ook niet te zijn. Maar tegelijkertijd mag je wel aangeven wat je prettig vindt in je eigen huis, of als jullie samen zijn.
Een goede tip die ik kreeg: zie jezelf als een gastvrouw in je eigen leven. Je hoeft niet de ouder te zijn, maar je mag wel kaders geven over hoe jullie met elkaar omgaan. Respect, beleefdheid, duidelijkheid – die dingen gelden voor iedereen.
De band opbouwen kost tijd
Een band opbouwen met een puber is soms ingewikkeld, zeker als je geen kleine kinderen hebt meegemaakt. Een 14-jarige zit in een fase waarin hij of zij zich juist wil losmaken van ouders. Dan komt er ineens een nieuwe partner bij – misschien voelt dat voor hem of haar als een indringer.
Het kan zijn dat het kind in het begin afstand houdt. Of dat hij of zij het niet eens wil hebben over ‘jullie relatie’. Dat kan pijnlijk zijn, maar probeer het niet persoonlijk op te vatten. Geef het tijd.
Kleine gebaren, interesse tonen in zijn of haar wereld (ook al snap je niks van TikTok of gameplatforms), samen iets doen wat niet geforceerd voelt – dat werkt vaak beter dan grote gesprekken over gevoelens.
En wees je bewust: sommige pubers zijn loyaal naar hun moeder. Misschien vinden ze het lastig om jou aardig te vinden, uit angst dat ze hun moeder ‘verraden’. Dat kan je niet forceren, dat heeft ruimte en tijd nodig.
Jouw eigen rol en grenzen
Wat vaak vergeten wordt: hoe voel jij je erbij? Soms zijn we zo druk bezig met hoe het kind jou ziet, of hoe je partner het wil, dat je jezelf vergeet.
Mag je je soms irriteren aan het feit dat hij zijn kind altijd voorop zet? Ja, dat mag. Mag je het jammer vinden dat je weekenden soms anders lopen dan je had bedacht? Absoluut.
Het helpt om daar open over te praten met je partner. Niet in de vorm van verwijten, maar door te delen wat je voelt. Je mag aangeven dat je soms ook gewoon even met z’n tweeën wil zijn. Of dat je een avond samen wil plannen zonder kind erbij.
Zorg dat je ruimte houdt voor je eigen behoeften, zonder dat je hem in een onmogelijke spagaat zet. Want vader zijn is niet iets wat hij ‘uit’ kan zetten – maar hij kan wel leren om jouw plek óók serieus te nemen.
Praktische uitdagingen
Een relatie met een jongere man met een puberkind brengt ook praktische dingen mee. Denk aan omgangsregelingen, vakanties, afspraken met de ex. Misschien zit hij nog midden in een co-ouderschapsregeling, of zijn er spanningen met de moeder van het kind.
Het is goed om te weten waar je instapt. Niet om je af te schrikken, maar om realistisch te zijn. Vraag jezelf af: kan ik hier mee omgaan? Wil ik hier deel van uitmaken?
En soms betekent dat ook: loslaten. Je kunt niet alles oplossen. Je hoeft niet bij elk schoolgesprek te zijn. Jij mag kiezen waar je wel of niet bij aansluit.
Het mooie van deze situatie
Het klinkt misschien zwaar, maar het heeft ook prachtige kanten. Vrouwen vertelden me dat ze soms meer leerden van hun bonuskind dan ze ooit hadden gedacht. Dat ze een nieuwe, frisse blik op het leven kregen. Dat hun hart groeide, zonder dat ze ooit hadden gedacht dat er ruimte was voor een kind in hun leven.
Ook met je partner kan het iets bijzonders brengen. Je ziet hem niet alleen als je geliefde, maar ook als vader. Je ziet zijn zachtheid, zijn zorgzaamheid, zijn betrokkenheid. Dat kan je juist nóg meer laten houden van hem.
Tot slot: wees mild voor jezelf
Het allerbelangrijkste advies dat ik kreeg (en zelf leerde): wees mild voor jezelf. Je hoeft het niet perfect te doen. Je hoeft niet alles meteen goed te doen.
Het feit dat je je best doet, openstaat, en liefdevol probeert te zijn – dat is al zoveel waard. En ja, er zullen momenten zijn dat je denkt: “Waar ben ik aan begonnen?” Maar er zullen ook momenten zijn dat je denkt: “Wat ben ik blij dat ik dit avontuur ben aangegaan.”
Extra info
Welke sterrenbeelden passen het beste bij elkaar in de liefde?
Mijn man verliet me voor een meisje van 19
Anna (49) heeft een relatie met Bas (28): “Iedereen vindt wel iets van ons leeftijdsverschil”
Bronvermelding
© Foto: 123rf.com
